Πριν λίγες ημέρες είχαμε άλλη μια απώλεια εργαζόμενου μέσα σε χώρο δουλειάς. Η συνάδελφος μας ήταν εργαζόμενη στην Iron Mountain μέσω εργολαβικής εταιρίας και με μηνιαία σύμβαση κι εργαζόταν στο κτήριο του Κεραμεικού.
Όταν ένας εργαζόμενος ζει και κοιμάται με το άγχος αν θα ανανεωθεί η σύμβαση του για τον επόμενο μήνα. Όταν για να ανανεωθεί η σύμβαση πρέπει να εργάζεται με την πίεση να πιάσει τους στόχους που του έχουν θέσει. Όταν αυτοί οι στόχοι εξυπηρετούν μόνο να βγαίνει η δουλειά με το λιγότερο δυνατό προσωπικό και να βγάζει περισσότερα κέρδη η Iron Mountain. Όταν ένας εργαζόμενος γίνεται μπαλάκι μεταξύ της Iron Mountain και του «δουλεμπορικού» που αυτή έχει βάλει για να κάνει τη βρωμοδουλειά με τις μηναίες συμβάσεις. Όταν βλέπει συναδέλφους να έρχονται Δευτέρα για δουλειά και να μαθαίνουν στην είσοδο του κτηρίου ότι «η σύμβαση δεν ανανεώθηκε». Όταν αυτοί οι συνάδελφοι μπορεί να εργάζονται ένα και δύο χρόνια συνεχόμενα, αλλά με την απόλυση να μην δικαιούνται ούτε την αποζημίωση τους.
Όταν σε ένα κτήριο, όπου εργάζονται εκατοντάδες εργαζόμενοι, δεν υπάρχει σταθερά γιατρός εργασίας αλλά μια μόνο νοσηλεύτρια, όταν δεν υπάρχει καμία ιδέα για την ύπαρξη ή όχι απινιδωτή. Όταν το ασθενοφόρο και η μεταγωγή στο νοσοκομείο καθυστερεί καθοριστικά.
Όταν ισχύουν όλα αυτά, τότε κανένας θάνατος εργαζόμενου δεν είναι «ατύχημα». Είναι έγκλημα που έχει την υπογραφή του κράτους που μας θεωρεί «αναλώσιμους» για τα κέρδη των λίγων, της κυβέρνησης που πανηγυρίζει για «το μεγάλο έργο της ψηφιοποίησης του κράτους» ενώ πίσω από τη βιτρίνα υπάρχουν εργαζόμενοι σε άθλιες συνθήκες, της διοίκησης του ΕΦΚΑ που δίνει εκατομμύρια από τα δικά μας λεφτά σε εργολαβίες που επιτρέπουν αυτή την αθλιότητα, της Iron Mountain με τα 5,5 δις έσοδα που μας έχει με αυτούς τους όρους εργασίας και μέσω του «δουλεμπορικού».
Τα σωματεία μας εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της συναδέλφισσας μας και δεσμευόμαστε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να πάψουν οι αιτίες που οδήγησαν σε 7 νεκρούς εργαζόμενους μέσα σε 6 ημέρες σε όλη την Ελλάδα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι στην Iron Mountain,
Οι ημέρες που ακολούθησαν την τραγική απώλεια της συναδέλφου μας δείχνουν ότι με τη δική μας δύναμη δεν θα μείνει τίποτα ίδιο.
Στο κτήριο της Αγίου Βασιλείου, στον Κεραμεικό, την επόμενη της ενημέρωσης του θανάτου για πρώτη φορά όλοι οι εργαζόμενοι στην πρωινή βάρδια συζητήσαμε και αποφασίσουμε να βάλουμε τέλος στους άθλιους όρους εργασίας που μας έχουν επιβάλλει και καταλήξαμε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων, τα οποία είναι:
1. Γιατρός εργασίας σε κάθε χώρο και βάρδια
2. Φορητός απινιδωτής σε κάθε κτήριο, καθώς και φαρμακείο με όλα τα αναγκαία και προβλεπόμενα .
3. Κατάργηση των μηνιαίων συμβάσεων για όλους τους εργαζόμενους. Να μετατραπούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου με πλήρη δικαιώματα.
4. Κατάργηση κάθε επενοικίασης εργαζομένων από τρίτες εταιρίες. Όλοι οι εργαζόμενοι να εργάζονται με εργοδότη την Iron Mountain.
5. Να σταματήσει κάθε προσπάθεια πίεσης προς τους εργαζόμενους μέσω των μηνιαίων στόχων, που εντείνει την καθημερινή πίεση για την επίτευξη τους.
6. Να ανανεωθούν άμεσα όλες οι συμβάσεις που λήγουν το επόμενο διάστημα.
Σε συνάντηση με τον εκπρόσωπο της εργοδοσίας οι εκπρόσωποι των σωματείων και ομάδα συναδέλφων καταθέσαμε τα αιτήματα και απαιτήσαμε να έχουμε απάντηση άμεσα για κάθε ένα από αυτά.
Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα συγκεκριμένα αιτήματα! Προχωράμε άμεσα σε ενημέρωση όλων των εργαζομένων, σε κάθε κτήριο όπου βρίσκονται εργαζόμενοι της Iron Mountain. Απαιτούμε συνάντηση με τη Διοίκηση του ΕΦΚΑ, ώστε να βάλει τέλος στην αθλιότητα που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουμε μια συνάδελφο μας.
Ανάλογα με τις απαντήσεις που θα έχουμε, θα πάρουμε και τις δικές μας αποφάσεις. Είμαστε αποφασισμένοι, ας το καταλάβουν όλοι. Θα κάνουμε όσες κινητοποιήσεις χρειαστεί, αλλά στο τέλος νικητές θα είμαστε εμείς. Το χρωστάμε στις ζωές μας, τις οικογένειες μας, στους επόμενους που θα εργαστούν στην Iron Mountain, στην συνάδελφο μας που χάθηκε τόσο άδικα.
Οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, γιατί είναι ο μόνος δρόμος για να σπάσουμε τον φόβο που νιώθει ο κάθε ένας και η κάθε μια από εμάς. Γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε όσα έχουμε ανάγκη.